O mnie

“To fantastyczny czas i fantastyczny temat. Temat wyzwolenia kobiety narastał przez jakieś sto lat i szedł rożnymi drogami. Podoba mi się, że w twoim zwłaszcza Iwka wykonaniu to jest takie zrównoważone podejście. Nikt nie jest gorszy, nikt nie jest zły, nie jest fanatykiem. Kobieta ma prawo do bycia sobą. Po prostu, jeżeli kobieta chce być taka to jest taka, chce być inną to jest inna. Ze środków wyrazu, który Ty stosujesz wynika, że ty jesteś takim polskim Botero. Te twoje baby są babami w pełni życia, takie biologicznie potrzebne baby. Poczynając od Venus z Willendorf ideałem baby zarówno dla mężczyzn jak i dla kobiet to były baby płodne. Ty pokazujesz co jest, a nie osądzasz. Ale pokazujesz coś co jest szalenie ważne dla człowieka, ty pokazujesz empatię. Rysujesz te wszystkie kobiety, baby, jak je nazywasz, z sercem. Nad nimi się pochylasz, dzięki temu je uwieczniasz. Te twoje baby, czy to z Wiślnej czy z Kazimierza, naprawdę to jest trwały wkład w kulturę, bo pracujesz w rejonach, które są mało penetrowane. Iwka mówi o wyzwoleniu, ale na większości tych obrazów jest zawsze mur. Mur gdzieś tam stoi, pewnie wziął się z tego okresu w którym myśmy się wychowali. Mur ciągle gdzieś jest z tyłu, mur z tyłu istnieje, mur, który się nie wali, jesteśmy wolni, ale ograniczeni. Ale to chyba jest to, co jest w życiu. Są dwa podejścia; o jednym mówił Tyrmand: nawet jeśli moje więzienie ma 300 tys. metrów kwadratowych, ale jeśli jest granica przez którą nie mogę przechodzić, to jestem w więzieniu, a drugie podejście: nawet jeśli jestem w celi, 3×3 powinienem umieć sobie stworzyć świat wewnętrznej wolności i wewnętrznej swobody. I to, że istnieje mur i nie możemy się wycofać, to jest faktem ale nie oznacza, że musimy się poddać. To nie jest to, że musimy ulec kapitulacji. Mówiąc o Iwce nie można zapomnieć, że jest córką Siwka. On też był zafascynowany kobietami. Te jego kobiety, zwłaszcza późne jego dzieła, kobiety w przezierających strojach… Twój Tata był bardzo sexi. Iwka w tych swoich obrazach też nawiązuje do Taty. Obraz przy którym siedzimy ma poważne konotacje do obrazów protestów kobiecych wtedy, kiedy walczyliśmy o wolność. Tak mi się spodobało co namalowałaś „dość reżimu“ moralnego. To jest właśnie to co najbardziej przeciwdziałało wyzwoleniu kobiet to były właśnie narzucane normy, którym nadano walor norm moralnych. Moralistom wydaje się, że moralność się nie zmienia, że jest wieczna. My wiemy dokładnie, że to co było 50 lat temu było moralne a teraz jest niemoralne i vice versa”…

“It is a fantastic time and a fantastic topic. The subject of women’s liberation has been mounting up for about a hundred years and has taken various paths. I like the fact that in your, Iwka, interpretation, especially, it is such a balanced approach. Nobody is inferior, nobody is bad, nobody is a fanatic. A woman has the right to be herself. Simply, if a woman wants to be this way, she is that way, if she wants to be different, she is different. From the means of expression you use, it seems that you are a kind of Polish Botero. These women of yours are women in their full vividness, such biologically needed women. Starting from the Venus of Willendorf, the ideal women for both men and women were fertile ladies. You show what is, without judging. Yet you depict something that is very important for people: you show empathy. You draw all these women with heart. You bend over them and thanks to that you immortalise them. These women of yours, whether from the Wiślna street or from Kazimierz, they are really a lasting contribution to culture, because you work in the areas which are hardly penetrated. Iwka talks about liberation, but in most of these pictures there is always a wall. Somewhere there stands a wall; it must have come from the period in which we grew up. The wall remains somewhere at the back, the background wall still exists, it does not collapse; we are free – yet limited. I think that is what life is about. There are two approaches; one is what Tyrmand was talking about: even if my prison is 300,000 square metres, but there is a boundary I cannot go through, then I am in prison, and the other approach: even if I am in a 3×3 cell, I should be able to create the world of inner freedom and inner liberty for myself. That there is the wall and we cannot withdraw is the fact, yet it does not mean that we have to surrender. It does not mean we have to capitulate. Speaking of Iwka, one must not forget that she is Siwek’s daughter. He was fascinated by women too. Those women of his, especially in his late works, women in see-through outfits… Your Dad was very sexy. Iwka also alludes to Dad in these paintings of hers. The painting we are sitting by has serious connotations to the images of women’s protests back then, when we were fighting for freedom. I liked it so much when you painted “enough of the moral regime”. What counteracted the women’s liberation most were imposed norms that were ascribed the value of moral norms. Moralists think that morality does not change, that it is eternal. We know exactly that what was moral 50 years ago is immoral now and vice versa”…